Skuteczne zarządzanie odorami w gospodarce wodno-ściekowej

Uciążliwe zapachy to jeden z największych problemów, który dotyczy m.in zakładów zagospodarowania odpadów, oczyszczalni ścieków i branży rolniczej. Jest to niezmiernie ważny społecznie temat środowiskowy, którego skutki wpływają często na stan zdrowia obywateli. Dodatkowo w Polsce brakuje ujednoliconych uwarunkowań prawnych dotyczących odorów. Problemem jest też ustalenie metod pomiaru, a także kryteriów dopuszczalnej ekspozycji na odory.Jaki jest zatem aktualny status prac legislacyjnych w zakresie odorów? Co robi branża komunalna, aby skutecznie pozbyć się nieprzyjemnego zapachu? Czym są substancje złowonne, emitowane są do atmosfery i jak najskuteczniej ograniczać ich uciążliwość.

Jaki jest udział społeczności w ocenie uciążliwości zapachowych? O tym wszystkim będziemy dyskutować podczas konferencji, którą współorganizuje wraz z redakacją miesięcznika "Przegląd Komunalny" dr hab. inż. Izabela Sówka, prof. uczelni, Wydział Inżynierii Środowiska, Politechnika Wrocławska.

Spotkanie on-line skierowana jest do wszystkich, którzy na co dzień związani są z zarządzaniem, monitorowaniem i kontrolą procesów realizowanych w kompostowniach odpadów, na składowisku odpadów komunalnych, biogazowniach, oczyszczalniach ścieków, ubojniach i innych obiektach gdzie występuje problem uciążliwości zapachowych.W spotkaniu weźmie też udział środowisko naukowe, przedstawiciele jednostek administracji państwowej oraz przedstawicie biznesu,

Odory definiuje się jako nieprzyjemne, uciążliwe zapachy, będące mieszaniną różnych lotnych substancji chemicznych, wyczuwalnych nawet przy niskich stężeniach.

Pochodzenie odorów można podzielić na: naturalne, związane z procesami zachodzącymi w przyrodzie (m.in. rozkład martwej materii organicznej, opary z terenów bagiennych) oraz wynikające z działalności gospodarczej człowieka (zakłady utylizacji odpadów, oczyszczalnie ścieków, chów i hodowla zwierząt, przemysł spożywczy i gastronomia, przemysł chemiczny i farmaceutyczny.

Wykładowca akademicki z wieloletnim doświadczeniem. Posiada wysokie kwalifikacje

i umiejętności jako znakomity profesor i pedagog prowadzący zajęcia laboratoryjne, ćwiczenia, seminaria i wykłady.

Uznana specjalistka w chromatograficznym oznaczaniu polichlorowanych bifenyli oraz wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w próbach środowiskowych. Opracowała metodykę oznaczania polichlorowanych bifenyli w osadach ściekowych. Inicjatorka założenia nowoczesnej pracowni chromatograficznej wyposażonej w wysokiej klasy chromatografy gazowe z detektorami umożliwiającymi analizę wielu związków chemicznych, stanowiących zanieczyszczenia środowiska.

Autorka ponad 120 międzynarodowych i krajowych publikacji naukowych o zasięgu międzynarodowym i krajowym, w tym z baz Web of Science i SCOPUS. Ponadto autorka rozprawy habilitacyjnej pt. „Zmiany ilościowo-jakościowe PCB w osadach ściekowych stabilizowanych beztlenowo”. W roku 2022 opublikowała monografię pt. “Emerging pollutants wyzwaniem dla gospodarki wodno-ściekowej”.Odbyła wiele staży zagranicznych i wyjazdów naukowych mi.in. w Japonii, USA, Grecji, Hiszpanii, Chorwacji, Portugalii, Islandii, Rumunii, Turcji, Wielkiej Brytanii. Pracuje w zespołach eksperckich do oceny wniosków w obszarze kryteriów finansowych, naukowo-technicznych oraz gospodarczo-biznesowych i projekty dużych przedsiębiorstw m.in. w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju oraz w Ministerstwie Inwestycji i Rozwoju jako Innovation Coach.

Ewa Neczaj jest pracownikiem Wydziału Infrastruktury i Środowiska Politechniki Częstochowskiej, gdzie prowadzi badania nad implementacją metod biotechnologicznych w inżynierii środowiska.

Jest autorką wielu publikacji dotyczących intensyfikacji biologicznych metod oczyszczania ścieków oraz stabilizacji osadów ściekowych wraz z innymi odpadami biodegradowalnymi. Od wielu lat zajmuje się poszukiwaniem innowacyjnych technologii umożliwiających wdrożenie koncepcji Circular Economy w sektorze wodno-ściekowym. Zajmuje się również weryfikacją technologii środowiskowych w ramach Programu Unii Europejskiej ETV w Jednostce Weryfikującej Technologie Środowiskowe przy IETU Katowice.

Pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Budownictwa i Nauk o Środowisku Politechniki Białostockiej. Dyplom magistra inżyniera uzyskał w 1994 r. w Politechnice Białostockiej na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska, na kierunku inżynieria środowiska, specjalność urządzenia sanitarne, specjalizacja wodociągi

i kanalizacja. W 1999 r. uzyskał dyplom doktora nauk technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska,

a w 2009 r. dyplom ukończenia Studium Podyplomowego „Budownictwo ekologiczne i energooszczędne

z certyfikacją energetyczną budynków”, Politechnika Białostocka– uprawnienia audytora energetycznego budynków. Dr hab. inż. w obszarze nauk technicznych w dziedzinie nauki techniczne w dyscyplinie inżynieria środowiska, od 2019 r. prof. Politechniki Białostockiej.

W latach 1997-2022 uczestniczył w 18 projektach naukowo-badawczych. Kierował realizacją 3 grantów,

był głównym wykonawcą 5 grantów, kierownikiem 4 prac własnych oraz wykonawcą 5 prac statutowych

i 2 prac zespołowych.Prowadzone przez siebie badania konsultował na forum krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Od uzyskania stopnia doktora brał czynny udział w 15 konferencjach zagranicznych, gdzie prezentował wyniki moich badań (Estonia, Litwa, Rosja i Białoruś).

Jest autorem ponad 100 międzynarodowych i krajowych publikacji naukowych o zasięgu międzynarodowym

i krajowym, w tym z baz Web of Science i SCOPUS. Duży wpływ na badania profesora, osiągnięcia naukowe

i dydaktyczne ma współpraca z przemysłem i praca na rzecz jednostek samorządowych. Współpraca ta jest prowadzona od 1996 roku. W jej ramach był wykonawcą szeregu opracowań na rzecz jednostek samorządowych firm i podmiotów gospodarczych dotyczących problematyki związanej z ochroną środowiska.

W latach 2004-2022 był współautorem 15 wniosków o uzyskanie pozwolenia zintegrowanego dla największych zakładów przemysłowych w regionie. Te wielokierunkowe opracowania dotyczyły wszelkich problemów związanych z produkcją w zakładach, emisją zanieczyszczeń gazowych, wytwarzaniem odpadów, poborem wód

i odprowadzaniem ścieków. Zdobyta wiedza, doświadczenie i współpraca z przemysłem w znacznym stopniu umożliwiły prowadzenie badań naukowych.

W latach 2000-2022 przygotował w zespole 80 raportów o oddziaływaniu na środowisko (OOŚ) dla szeregu inwestycji prowadzonych na terenie województwa podlaskiego, mazowieckiego i warmińsko-mazurskiego.

W tym samym zespole wykonał 60 operatów wodno-prawnych. Ponadto jest współautorem ponad 50 projektów, opracowań i ekspertyz, z których większość dotyczy modernizacji systemów oczyszczania, oceny działania infrastruktury technicznej, przeglądów ekologicznych, projektów rekultywacji i sposobu zagospodarowania osadów ściekowych powstających w komunalnych i przemysłowych oczyszczalniach w regionie północno-wschodniej Polski.

W latach 1998-2013 był współorganizatorem cyklicznego seminarium (8 edycji) „Woda, ścieki i odpady w małych miejscowościach województwa podlaskiego”, którego celem było szkolenie samorządowców, eksploatatorów infrastruktury wodociągowo kanalizacyjnej oraz inwestorów województwa podlaskiego. W latach 2006-2012 brał czynny udział w przygotowaniu cyklicznych Konferencji Naukowo – Technicznych z cyklu „Problemy gospodarki wodno- ściekowej w regionach rolniczo-przemysłowych” organizowanych na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Białostockiej oraz III Konferencji Naukowej z cyklu „Mokradła i Ekosystemy Słodkowodne Funkcjonowanie, Zagrożenia i Ochrona” .

Od 2000 roku jest biegłym z listy wojewody podlaskiego w zakresie sporządzania ocen oddziaływań na środowisko i pozwoleń wodno-prawnych. Od 2005 roku jest członkiem Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych, oddział w Białymstoku. W 2003 roku został również członkiem organizacji pozarządowej Pracownia Architektury Żywej, a od 2008 roku Polskiego Towarzystwa Ekologicznego.

W latach 2012-2015 odbył 4 zagraniczne staże naukowe.

Anna Grosser jest pracownikiem Wydziału Infrastruktury i Środowiska Politechniki Częstochowskiej. Jej działalność naukowo-badawcza dotyczy głównie zagadnień związanych z intensyfikacją biologicznych metod przetwarzania odpadów biodegradowalnych, gospodarki odpadami biodegradowalnymi, przemianami wybranych mikrozanieczyszczeń podczas procesu fermentacji metanowej, samowystarczalnością energetyczną oczyszczalni oraz rozwojem nowych technologii w sektorze wodno-ściekowym. Autor i współautor ponad 70 publikacji zarówno o zasięgu międzynarodowym jak i krajowym.
Uczestniczyła w badaniach prowadzonych w ramach krajowych i międzynarodowych projektów naukowo-badawczych (finansowanych m.in. przez Komisje Europejską, NAWA, NCBiR). Ich efektem jest współpraca naukowo-badawcza m.in. z takimi uczelniami jak: uniwersytety w Lille i w Pau (Francja), Politechnika w Ostrawie (Czechy), Uniwersytet w Pretorii (RPA), NTNU oraz NMBU (Norwegia), a także uniwersytet w Ghent (Belgia). Członek komitetów naukowych i organizacyjnych międzynarodowych konferencji naukowych. Odbyła wiele staży naukowych w zagranicznych ośrodkach naukowych.

Absolwentka studiów na Wydziale IŚ Politechniki Warszawskiej, z dyplomem magistra inżyniera

w specjalności biotechnologia środowiska, który uzyskała w 1999, a następnie podjęła studia doktoranckie na PW w Zakładzie Zaopatrzenia w Wodę i Odprowadzania Ścieków, które zostały zwieńczone dyplomem doktora nauk technicznych w 2003 roku. Od 2004 łączy pracę naukową i dydaktyczną na kolejnych stanowiskach: adiunkta i adiunkta z habilitacją, czemu odpowiadał osiągnięty tytuł naukowy doktora hab. w 2014 roku.

Główny obszar zainteresowań zawodowych to intensyfikacja usuwania ze ścieków związków biogennych oraz niekonwencjonalne metody oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów ściekowych. Tematyka realizowanych prac badawczych i wdrożeniowych dotyczy w szczególności wykorzystania technologii złoża ruchomego w biologicznym oczyszczaniu ścieków, usuwania azotu w procesie deamonifikacji, synergicznego usuwania azotu i fosforu w procesie denitryfikacji defosfatacyjnej, wykorzystania dezintegracji osadów nadmiernych do pozyskiwania związków organicznych dla intensyfikacji usuwania ze ścieków związków biogennych.

Uczestniczyła w pozyskaniu siedmiu projektów badawczych finansowanych ze środków MNiSW, NCN, NCBR oraz Politechniki Sztokholmskiej (KTH), z którą współpraca odbywała się w ramach dwóch staży naukowych (jednego 6-miesięcznego w ramach Programu Rozwojowego PW, drugiego 2-miesięcznego, ufundowanego przez KTH). Współpraca z KTH dotyczyła także dydaktyki i doprowadziła do podpisania umowy o współpracy w ramach programu Erasmus. Dorobek badawczy przedstawiła w jednej monografii, 7 rozdziałach w monografiach, 42 artykułach, w tym w ośmiu opublikowanych w czasopismach z listy JCR oraz w 15 referatach wygłoszonych na międzynarodowych i krajowych konferencjach tematycznych.

Małgorzata Kacprzak jest profesorem zwyczajnym w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych.

Urodziła się 9 sierpnia 1971 roku we Włocławku. W 1995 roku ukończyła Wydział Ogrodnictwa, a w 2000 r. uzyskała doktorat nauk leśnych Akademii Rolniczej w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy).

W Katedrze Fitopatologii Leśnej analizowała zbiorowiska grzybów glebowych w ochronie sadzonek drzew leśnych przed patogenami.

W latach 2000-2021 jako pracownik naukowy Politechniki Częstochowskiej uzyskała kolejno habilitację (2008) oraz tytuł profesora zwyczajnego (2014). Jej badania dotyczyły głównie wspomagania procesów remediacji, rekultywacji i rewitalizacji terenów zdegradowanych z zastosowaniem biopreparatów, substratów odpadowych oraz roślin energetycznych. W latach 2016-2020 była Dziekanem Wydziału Infrastruktury

i Środowiska Politechniki Częstochowskiej.

Od 2021 roku zatrudniona w Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Wydziału Budownictwa, Mechaniki

i Petrochemii. Jej obecne zainteresowania naukowe skupiają się na roli miasta jako organizmu w otaczającym środowisku, a przede wszystkim opracowania skutecznej strategii w sekwestracji dwutlenku węgla na terenach zurbanizowanych (uwzględniając problem zanieczyszczeń powietrza, degradacji gleb i suszy)

i jakości mikroklimatu miejskiego. Poza tym zajmuje się zrównoważonym zagospodarowaniem odpadów biodegradowalnych (w tym osadów ściekowych) w kontekście gospodarki obiegu zamkniętego.

Jest współautorką wielu publikacji z tej tematyki, w tym wydanej w 2020 przez PWN - Fitoremediacja. Potencjał roślin do oczyszczania środowiska czy w 2022 przez wydawnictwo John Wiley & Sons - Biodegradable Waste Management in the Circular Economy. Współpracuje z naukowcami w kraju

i za granicą, m.in. z Norwegii, Szwecji Francji, Czech, Belgii, USA, RPA oraz samorządowcami

i przedsiębiorcami działającymi na rzecz poprawy jakości środowiska naturalnego. Jest liderem zespołu,

który prowadzi badania, dotyczące Rozwoju zieleni w Płocku w kontekście poprawy życia mieszkańców. Zrealizowała kilkanaście projektów badawczych (w tym międzynarodowych) finansowanych przez Komisję Europejską, Ministerstwo Nauki, NCBiR, NAWA. Obecnie jest członkiem komitetu sterującego projektu FULLRECO4US - Cost Action, Cross Border Transfer and Development of Sustainable Resource Recovery Strategies Towards Zero Waste (2021-2025)

Zapobieganie i eliminacja odorów

Konferencja online

Partnerzy

NABÓR ZAKOŃCZONY.

SKUTECZNE ZARZĄDZANIE ODORAMI W GOSPODARCE WODNO-ŚCIEKOWEJ